Dzieci im większe, tym mogą przysparzać poważniejszych problemów. Ciężko stwierdzić, z czego to wynika, czy z wychowania, czy z charakteru, a pewnie z jednego i z drugiego. Małe dzieci rozrabiają w domu, nad czym rodzice mogą zapanować. Jednak im dziecko starsze, samodzielniejsze, tym bardziej stopień przewinień może być większy.
Dzieci, kiedy są niegrzeczne, próbują zwrócić na siebie uwagę dorosłych, zamaskować swoje słabości, wyrażają swój sprzeciw. Czasem kwalifikujemy ich występki jako nieposłuszeństwo, a one są po prostu ciekawe świata. Podstawą wychowania jest często rozmowa i poświęcanie sporej ilości uwagi. Nie ma jednak ani idealnych dzieci, ani rodziców. Czasem pojawiają się problemy większe lub mniejsze i nie mamy na to wpływu.
Kiedy odpowiadamy za swoje dziecko
Do 13 roku życia dziecko nie ponosi odpowiedzialności za wyrządzone przez siebie szkody, ponieważ jego rozwój psychofizyczny nie pozwala na obarczenie go winą. Rodzice ponoszą odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez ich dziecko tylko wtedy, gdy zostanie udowodnione, że doszło do zaniedbania. Oznacza to, że jeśli pozostawiliśmy bez opieki dziecko, które nie ma ukończonych 13 lat, a ono stłucze szybę, to musimy za nią zapłacić. Rodzice nie muszą naprawiać ani płacić za szkodę, jeśli udowodnią, że powstała ona mimo starannego nadzoru. Według prawa dziecko przed ukończeniem 7 roku życia nie może przebywać samo w domu, ponieważ może np. wzniecić pożar. Nie może również samodzielnie przechodzić przez ulicę ani być sam w pobliżu jezdni czy torów kolejowych lub innych miejsc, gdzie istnieje zagrożenie dla życia dziecka.
Kiedy dziecko ponosi konsekwencje
Między 13 tym a 17 rokiem życia, wobec dziecka popełniającego wykroczenie, stosowane są takie same środki zapobiegawcze jak w stosunku do nieletniego, jednak jeśli skończył 15 lat, a dokonał czynu zabronionego, sąd może uznać, że obowiązuje wobec niego kodeks karny. Do tych czynów należy np. zamach na Prezydenta, zabójstwo, spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, rozboju, piractwa, katastrofy w ruchu lądowym, gwałtu zbiorowego, pożaru. Sprawy nieletnich rozpatruje sąd rodzinny blisko miejsca zamieszkania. Między 17 a 18 rokiem życia obowiązuje kodeks karny podczas procesu.
Środki zapobiegawcze
Większość spraw z udziałem nieletnich kończy się na zastosowaniu środków zapobiegawczych, które mają zresocjalizować młodego człowieka. Sąd głęboko wierząc, że dzieciom trzeba dać szansę poprawy, stosuje różnego rodzaju środki naprawcze np. dozór kuratora, prace społeczne czy przymusowy pobyt w zakładzie poprawczym. Jeśli wobec nieletniego został zastosowany kodeks karny, zostaje wymierzona kara i sąd określa warunki, na jakich ją zawiesza. Zazwyczaj jest to nie dokonanie żadnego wykroczenia w czasie zawieszenia kary.
Gdzie szukać pomocy
Najlepiej byłoby, gdyby rodzice już na samym początku wyłapali problem i próbowali zapobiegać konfliktom z prawem swoich dzieci. Już w momencie, kiedy zauważymy, że dzieje się coś niedobrego, warto poprosić o pomoc pedagoga czy psychologa. Często dzieci są kierowane na terapię dość późno, co nie oznacza, że ona nie działa. Szybka reakcja rodziców jest w stanie zapobiec wielu przykrym sytuacjom. Nie wszystko jednak da się przewidzieć, jeśli dziecko popełniło przestępstwo rodzic prędzej czy później powinien poprosić adwokata o pomoc. Emocje nie są dobrym doradcą. Podczas trwania sprawy i samego procesu potrzeba kogoś, kto zna przepisy i potrafi skutecznie bronić w sądzie. Aby znaleźć odpowiedniego adwokata, należy wpisać w wyszukiwarkę np. kancelaria adwokacka Kraków i zgłosić się po poradę do wybranej placówki.
